بزرگنمایی:

به گزارش دیار مفرغ، این روزها صحبت راجع به کاشت گیاه ممنوعه در محافل مختلف داغه!

من اجازه می‌خوام راجع به همین موضوع یک صحبتی با مردم داشته باشم و یک صحبتی هم با مسئولین

اما صحبت با اون دسته از افرادی که رفتن به سمت کاشت و برداشت این شجره خبیثه اینکه:

آقایان عزیز اولاً شما باید بدانید مال حرام دلخوشی نداره، مال حرام عاقبت بخیری نمیاره، خلاف دستور خدا حرکت کردن مثل کسی است که خلاف جریان رودخانه می‌خواهد شنا کند که فقط انسان را خسته می‌کند و راه به جایی نمی‌برد

دوما در هیچ کجای دنیا کشت خشخاش را برای عموم مردم آزاد نگذاشتند چون دنیا می‌فهمد که اگر این کشت برای عموم آزاد باشد مثل یک ویروس بر تمام جامعه سرایت می‌کند. بعد کشاورزی دیگر وجود نخواهد داشت، نه گندمی نه برنجی نه کالاهای استراتژیکی و کشور در حوزه کشاورزی وابسته خواهد شد...

دنیا فهمیده که اگر این مواد مخدر سهل الوصول در اختیار جامعه قرار بگیرد آن جامعه به قهقرا می‌رود. جوان‌ها به راحتی مبتلای به بلای اعتیاد می‌شوند، این را دنیا فهمیده و ممنوع کرده، به خاطر همینه که اروپا با وجود داشتن بهترین زمین‌ها و آب و هوا اما کشت این گیاه را ممنوع کردند. این کشت رو گذاشتن به عهده برخی کشورهای آفریقایی مثل میانمار که اون‌ها رو بدبخت کرده باشن و هم مواد مورد نیازشون رو از اونجا تامین کنند، در کشورهای خودشون اجازه این کار را نمی‌دهند چون می‌دانند چه بر سر جامعه‌شون میاره...

سوما حتی آن افرادی که رفتن به سمت کاشت این گیاه ممنوعه اگر بدانند با ورود محصولشان به جامعه چه بلایی بر سر جوان‌ها و مردان و پدران و خانواده‌ها می‌آید هرگز راضی به کاشت نخواهند شد، مگر عده قلیلی که قساوت قلب گرفته باشند.

وقتی جوان یک خانواده که عزیز یک پدر و  مادر است به واسطه مبتلا شدن به اعتیاد، از خانواده طرد می‌شود، گوشه‌گیر می‌شود، کارتون خواب می‌شود، ناتوان می‌شود، بی‌ هویت می‌شود، بعد از یک عمر زحمت از پدر و مادر گرفته می‌شود، آیا رنج این خانواده ارزش چند صبا خوشی با پول فروش این محصول منحوس را دارد؟!

وقتی پدر یک خانواده که نماد قاطعیت و اقتدار و مدیریت یک خانواده است اما به واسطه این مواد مخدر بی‌شخصیت می‌شود، یله و رها می‌شود، خانواده را (همسر و دختر و پسر را) به حال خودش رها می‌کند، آیا رها شدن فرزندان آن خانواده به حال خودشان ارزش چند صبا خوشی با پول فروش این محصول منحوس را دارد؟!

به والله که ندارد

فرزند(پسر یا دختر) این خلأ نبود پدری که بتواند به آن تکیه کند را کجا می‌تواند پر کند؟!

برادران عزیز علیکم بتأمل

آن عزیزانی هم که تریبون به دست دارند و جزء خواص جامعه هستند مواظب باشند وقتی صحبت می‌کنند راجع به مسئله‌ای، اولاً صحبت شان و اظهار نظرشان باید جامع الاطراف باشد نه آنکه تک بُعدی فکر کنند و تک بُعدی نظر بدهند

دوما کلامشان می بایست مستند باشد، مستدل باشد، متقن باشد.

اما صحبتی هم با مسئولین محترم داریم؛

آقایان مسئول وظیفه شما هم کار ایجابی است و هم کار سلبی

کار ایجابی شما این است که اولاً یک کارگروه تشکیل بدهید؛ هماهنگ با هم، همراه با هم، همفکر با هم، بسته‌های پیشنهادی رو بگذارید روی یک میز و تقسیم وظیفه کنید برای بهبود شرایط مردم؛ مردم رو تشویق کنید برای کشت جایگزین (محصولاتی مثل زعفران یا احداث گلخانه و شهرک گلخانه‌ای) تسهیلات در اختیار مردم بگذارید به خصوص در مناطق بزه دیده

مردم دنبال سودند چه خوب که این سود حلال باشد، بی استرس، بی‌اضطراب باشد، بی دغدغه باشد.

یک تسهیلات ویژه، یک تسهیلات خاص لازم است.

به خصوص جهاد کشاورزی می‌بایست پای کار بیاید، کارشناسانش را اعزام کند برای مردم توضیح بدهند، تبیین کنند، مردم ما حتماً توجیه می‌شوند.

بله اگر با این تفاصیل برخی‌ها باز رفتند به سمت بی‌راهه کار سلبی هم باید باشد.

قوه قهریه و قضاییه باید ورود کند لایحه بدهد به مجلس، مجلس محترم هم جرم انگاری کند، آن هم جرم انگاری که بازدارنده باشد.
حجت الاسلام احسان مومنی فر، امام‌جمعه چگنی